Założony w  1989 r. przez trzech członków byłego teatru Yes-No Borisa Ponizovskiego: Maksima Isaeva, Pavla Semtchenko i Vadima Vasilieva. Łódź odwiedzili po raz drugi (poprzednio gościli również na Łódzkich Spotkaniach Teatralnych w 2010 roku), tym razem zaprezentowali spektakl „White Cabin” – nagrodzony w Edynburgu nagrodą Fringe First w 2003 roku. 27 października o godz.18.15 w Sali kolumnowej Łódzkiego Domu Kultury licznie zgromadzona publiczność mogła zobaczyć spektakl zadziwiający. Perfekcyjnie wyważone działania rosyjskich aktorów, które widzowie odbierali nie tylko wzrokiem i słuchem, ale i powonieniem, czasem nieomal dotykiem. Senne wizje czasem absurdalne, czasem natchnione, przeplatane wspaniałymi kompozycjami  muzycznymi Nicka Sudnika, uzupełnione projekcjami z pracami Pavla Semchenko i Maksima Isaeva (założycieli i aktorów AKHE), uzupełnione o zapisy aktów twórczych. Poruszające i wzruszające sceny z Barbarą Seifert – całość wciąga nas w zawiłą układankę. Wymaga od nas uwagi i zastanowienia: „Czy przedstawienie może podporządkować sobie wolę widza? Czy obraz może być wyświetlony na człowieku? Czy może wychodzić bezpośrednio z człowieka?”.  Aktorzy tworzą działania, w których zderzają absurd z rzeczywistością, tworzenie z potrzeby serca z tworzeniem czysto mechanicznym, wynikającym ze współczesnych metod. To również zderzenie ducha z maszyną, ulotności chwili z twardym zapisem rzeczywistości. Zawieszone w przestrzeni sceny białe ekrany wprowadzają nas w przestrzeń trójwymiarową spotkania ze sztuką. „Na ile spektakl jest w stanie wpłynąć na widza?” Jedno jest pewne – „White Cabin” nie daje o sobie zapomnieć, wciąż na nowo chce się ją odkrywać i próbować zrozumieć. Tym spektakle podkreślili również, że są wynalazcami autorskiego teatru syntetycznego: jednocześnie skomplikowanego, subtelnego, efektownego i poruszającego emocjonalnie. Długość i intensywność owacji jakie dostali artyści wraz ze zdaniem, które usłyszałam od jednego z widzów „To najpiękniejszy spektakl jaki widziałam”, niech zostanie podsumowaniem. Takiego teatru nie ma u nas.

Po spektaklu Barbara Seifert, Maksim Isaev i Pavla Semtchenko spotkali się z publicznościa, uczestniczyli w 9 Otwartym Spotkaniu prowadzonym przez Marcina Wartalskiego, tłumaczeniem z języka rosyjskiego zajęła się Polina Lepakhina.
Gabriela Synowiec

Najbliższe wydarzenia Łódzkich Spotkań Teatralnych 2013 – teatralnego Festiwalu Festiwali już: