.jpg)
POLSKA NIEPODLEGŁA
- Galeria: Galeria Zewnętrzna
- Adres: Łódzki Dom Kultury
Pasaż Kultury Województwa Łódzkiego
ul. Traugutta 18, Łódź
Opis Wernisaż: 10.11.2021 godz. 14.00
(galeria zewnętrzna mieszcząca się wzdłuż ul. Traugutta)
Wystawę można oglądać do 15.12.2021 (24 h na dobę 7 dni w tygodniu!)
Naród, który traci pamięć, przestaje być Narodem – staje się jedynie
zbiorem ludzi, czasowo zajmujących dane terytorium.
Józef Piłsudski
Wystawa „Polska Niepodległa” ukazuje pierwsze udokumentowane na fotografiach chwile przed i tuż po odzyskaniu niepodległości przez Polskę. Zobaczymy zdjęcia Legionów Polskich, które także przyczyniły się do zakończenia I wojny światowej, Marszałka Józefa Piłsudskiego wracającego do Polski po pobycie w więzieniu w Magdeburgu, pierwsze manifestacje społeczne, odezwy i dekrety tworzącej się nowej państwowości, i same obchody Święta Niepodległości. Pierwszy raz Święto Niepodległości uroczyście obchodzono 14 listopada 1920 roku. Tego dnia na Placu Zamkowym uhonorowano Józefa Piłsudskiego buławą marszałkowską, symbolem władzy i bezwzględnego posłuchu. Odbyły się także: msza św. na pl. Zamkowym, salwy armatnie podczas wręczania buławy, defilada wojskowa na Krakowskim Przedmieściu, akademia oraz wieczorne gala w Teatrze Wielkim. Dopiero po przewrocie majowym w 1926 roku, marszałek docenił znaczenie upamiętniania tej daty jako symbolu dla umacniania nie tylko własnego obozu władzy, ale przede wszystkim dla umacniania w społeczeństwie postaw propaństwowych, tego roku po raz pierwszy na placu Saskim odbyła się defilada wojskowa. 11 listopada 1937 roku odbyły się pierwsze obchody Święta Niepodległości jako święta państwowego. Ustanowiono je ustawą sejmową z 23 kwietnia 1937 roku, podpisaną przez prezydenta Ignacego Mościckiego. Podczas obchodów święta w 1937 roku, oprócz uroczystej parady, w stolicy zorganizowano m.in. zbiórkę funduszy na dozbrojenie armii, podobne zbiórki odbywały się np. w Łodzi, gdzie w latach 30. przekazano wojsku m.in. samoloty RWD-S ufundowane przez Izbę przemysłowo-Handlową w Łodzi i Zrzeszenie Producentów Przędzy Bawełnianej. Przed wybuchem II wojny światowej oficjalne obchody Święta Niepodległości odbyły się jeszcze tylko raz, 11 listopada 1938 roku. W latach 1939-1944 oficjalne lub jawne obchodzenie Święta Niepodległości było niemożliwe. W okresie PRL Święto Niepodległości zostało zakazane. Święto Niepodległości 11 listopada przywrócono ustawą sejmową w 1989 roku. 
Izabela Łapińska, Anna Frąckowicz, Tamara Sass - Grupa 0+ - "Tkanka"
- Galeria: Galeria Imaginarium
- Adres: Traugutta 18
Łódź
Opis wernisaż: 7 listopada 2021 (niedziela), godz. 16.00
wystawa czynna do 30 listopada 2021
Grupa 0+ - Anna Frąckowicz, Izabela Łapińska, Tamara Sass
Grafiki i reliefy, które pokazuję w ramach projektu „Tkanka” formalnie łączy struktura przeplotu lub pewna warstwowa złożoność. W temacie zawsze jest Człowiek. Syntetyczny, odrealniony, wykadrowany. Człowiek występuje jako elementem kodu, specyficzna litera nietypowego alfabetu, za pomocą którego relacjonuję rzeczywistość. Mój Człowiek nie jest nikim konkretnym, ale zwielokrotniany lub cykliczny szuka zasady, reguły, powtarzalności w tym, co interesuje Go najbardziej – w ludzkich relacjach.
Niektóre cykle łączy obserwacja zachowań społecznych - „Tkanka społeczna” „W rajtuzach”, „Tkanka popkultury” inne bardziej dotykają złożoności w komunikacji i specyfiki myślenia – „Niepamięć”, „Niezgodni” czy „Szepty”. Część pokazywanych przeze mnie prac jest przeznaczona również do percepcji dotykowej. Kilka poprzednich wystaw, które w całości były przeznaczone dla osób niewidomych czy niedowidzących wytworzyło we mnie nieustającą dbałość o osoby z deficytami percepcyjnymi. Ten rodzaj dbałości wyrasta również z niepokoju, że preferowana wcześniej naturalnie, a obecnie szczególnie percepcja wzrokowa zmusza nas, aby żyć szybko i w rozproszeniu, co nie sprzyja ani złożonej refleksji ani pogłębionym relacjom.
Nie uprawiam sztuki dla sztuki. Forma wizualna to komunikat „o” i „dla” i jako taki wymaga adekwatności pomiędzy myślą a sposobem przekazu. Zatem szukam nieustająco koincydencji formy i treści i nie szukam bezinteresownie. Potrzebuję tego, ponieważ sztuką zadaję pytania i potrzebuję odpowiedzi a wykonywane prace, będące wizualną parafrazą własnych rozważań i obserwacji mają jeden podstawowy cel - zaproszenie do dialogu.
dr Tamara Sass
